ابرهای رحمت باریدن گرفت و انوار حکمت تابش آغازید. آسمان تابان شد و زمین نورباران. نوزادی آسمانی چشم به جهان گشود و دامان حمیده از تولد کودکی از آل یاسین سبز گشت. آسمان گل آذین شد، زمین بساط شادی گسترانید و فرشتگان به تماشای هفتمین ستاره تابناک آسمان امامت و ولایت آمدند، و موسی، آن باب الحوائج درماندگان و نیازمندان، به جهان هستی گام نهاد.

ای درگاه نظر رحمت الهی، ای شفیع روز جزا، ای کوه حلم و بردباری، ای عبد صالح خداوند عالمیان، ای فرو برنده خشم در دشواری ها، ای بهترین آفریدگان و ای محبوب و همراز پدر، قدوم سراسر عطوفت و مهرت، مبارک و گلباران!

سلام بر کاظم آل محمّد صلی الله علیه و آله

سلام بر تو که وارث نیکان و آبروبخش نیاکانی؛

سلام بر تو که نیازمندان را باب الحوائجی؛

سلام بر نام معطر و زیبایت، که الهام بخش صبوری، شکیبایی و بردباری است؛

سلام بر سجاده ای که از اشک هایت خیس می شد؛

و بر زمینی که پیشانی و صورت بر آن می نهادی؛

و بر آن دست ها، که به درگاه خدا می گشود؛

سلام بر آن گوهرها که از آسمان چشمانت بر گونه نورانی ات می چکید؛

سلام بر غُل و زنجیری که از بوسه بر دست و پایت قداست یافت؛

سلام بر مرقد نورافشانت، که آسمان تیره عراق را روشن، و جان های شیعیان مظلوم آن دیار را گلشن ساخته است؛

سلام بر تو، بر پدران و فرزندانت و بر شیفتگان و پیروانت؛

سلام بر تو، که مایه افتخار اسلامی و شیعه به وجود تو می بالد.

ایران، همراه عشق تو، پیکر فرزندان بسیاری از نسل تو را در آغوش کشیده است؛

خراسان، راضی است که «رضا»ی تو را دارد؛

شیراز، حمد می کند که «احمد» تو در آنجاست؛

قم به خود می بالد که پایتخت تشیع و فقاهت، «معصومه» تو را در بردارد؛

و.. . شهرها و روستاهای بسیار، نوادگان تو را چونان گنجی در سینه های خود به امانت نگه می دارند که هر کدام منبع برکات فراوان اند؛

حتی «حوزه علمیه»، درخت پرثمری است که در بوستان حرم دخترت روییده و شکوفه ای است که بر شاخه «حرم اهل بیت» شکفته است؛

سلام بر تو و بر اراده و صبوری ات؛

سلام بر تو، که حکومت ستم، از نستوهی تو به ستوه می آمد؛

و زندان‎بانان، اسیر صفا و بندگی تو می شدند؛

سلام بر تو و بر حرم تو در کاظمین، که قبله اهل ولاست و کعبه عشق است و منزلگه شوق؛

سلام بر تو، کاظم آل محمد

جواد محدّثی